Πρωινό στη χιονισμένη Όλυνθο

                                            

    Σήμερα  εγώ και τα παιδιά της Ε’ τάξης με τα προϊόντα που παρέλαβαν κάναμε ένα πολύ ωραίο πρωινό. Οι μαρμελάδες και τα γλυκά που έφερα μαζί μου από την Ήπειρο ήταν πάρα πολύ ωραίες και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με της γεύσεις των άγριων φρούτων. Βέβαια τα παιδιά εμπλούτισαν το πρωινό με κέικ και χυμούς.

     Όταν  τρώγαμε κάναμε πολλά αστεία και εγώ έτρεχα από αγκαλιά  σε αγκαλιά. Ένα πράγμα που παρατήρησα στα παιδιά είναι ότι τους λείπει  ο  Ολύνθιος, αλλά μου είπαν ότι με αγαπούν  όσο και αυτόν.  Στην  διάρκεια   του πρωινού μαζί μας ήταν και ο διευθυντής ο οποίος χάρηκε για τη πολύ καλή φιλοξενία που μου προσέφεραν, όπως και την αγάπη τους που την έδειχναν έμπρακτα. 

    Όσο τρώγαμε πρωινό έξω βλέπαμε ένα άσπρο σεντόνι που σιγά σιγά έστρωνε την αυλή. Ο κύριός τους, τους  είπε να βγουν για λίγο έξω και φορώντας σκουφάκια και γάντια ξεχυθήκαμε στην αυλή για ένα ξέφρενο παιχνίδι με το χιόνι. 

   Μετά λοιπόν από το αξέχαστο αυτό πρωινό συνεχίζω τις διακοπές μου στην χιονισμένη πια Όλυνθο και στο σπίτι της Πανταζίνας…